ADHD u kobiet – symptomy, które często umykają uwadze

ADHD u kobiet często pozostaje niezauważone, ponieważ jego objawy różnią się od tych stereotypowo kojarzonych z tym zaburzeniem. W pierwszych latach życia u małych chłopców uwagę zwraca uciążliwa nadpobudliwość i impulsywność, podczas gdy dziewczynki częściej są marzycielskie, zdezorganizowane i nadmiernie emocjonalne. Efektem jest brak diagnozy przez wiele lat! Problemy z koncentracją, zapominanie ważnych informacji i trudności w zarządzaniu codziennymi obowiązkami to codzienność wielu kobiet z ADHD. To wcale nie muszą być oznaki lenistwa czy nieodpowiedzialności, ale przejawy niezdiagnozowanego zaburzenia. Dowiedz się, jakie symptomy ADHD u kobiet często umykają uwadze i jak możesz skutecznie sobie z nimi radzić!

ADHD u kobiet – objawy, które utrudniają codzienne życie

ADHD u kobiet ma znacznie subtelniejsze objawy niż zaburzenie rozpoznawane u mężczyzn. Cechy nadpobudliwości i impulsywności mogą być mniej widoczne, co skutkuje znacznie późniejszą diagnozą. W wielu przypadkach dorastająca dziewczynka, a później dorosła kobieta – nie jest świadoma źródła swoich problemów i przez wiele lat szuka odpowiedzi, dlaczego wykonywanie codziennych obowiązków sprawia jej tyle problemów.

Z trudem utrzymuje uwagę na zadaniach wymagających wielogodzinnego skupienia, zapomina o płaceniu rachunków na czas, spóźnia się na ważne spotkania i doświadcza intensywnych emocji, które wpływają na przebieg jej relacji. Czuje, że wiele życiowych spraw wymyka jej się spod kontroli i nie potrafi zrozumieć dlaczego, a odpowiedzią może być właśnie niezdiagnozowane ADHD.

Cechy ADHD u kobiet – jak rozpoznać zaburzenie?

  • Trudności z koncentracją kobiety z ADHD często mają problemy z utrzymaniem uwagi na długoterminowych zadaniach. Łatwo się rozpraszają i zapominają o ważnych detalach. Mogą mieć trudności z ukończeniem ważnych prac, zebraniem się na spotkania czy nawet skupieniem podczas czytania.
  • Impulsywność kontrolowana – czyli bardziej subtelna niż u mężczyzn. U kobiet przejawia się podejmowaniem szybkich decyzji bez przemyślenia konsekwencji lub trudnościami z opanowaniem emocji w sytuacjach stresowych.
  • Emocjonalność – kobiety z ADHD często doświadczają intensywnych emocji, które szybko się zmieniają i są trudne do kontrolowania. Łatwo przechodzą przez zmiany nastroju – od euforii do frustracji, co wpływa na ich codzienne funkcjonowanie i relacje interpersonalne.
  • Zapominanie i chaotyczność – problemy z organizacją codziennych obowiązków i zarządzaniem czasem są częstymi objawami ADHD u kobiet. Mogą zapominać o ważnych terminach, mieć problemy z dotrzymaniem ustalonego planu, czy często gubić drobne przedmioty.
  • Perfekcjonizm maskujący – przykrywa problemy z utrzymaniem koncentracji i organizacji czasu. Kobiety z deficytem uwagi stawiają sobie nieosiągalne cele i czują frustrację, gdy nie są w stanie ich osiągnąć. Perfekcjonizm może prowadzić do chronicznego stresu i obniżenia poczucia własnej wartości.
  • Prokrastynacja – czyli odkładanie zadań na później z powodu trudności w utrzymaniu uwagi i organizacji. Problem z rozpoczęciem pracy lub utrzymaniem ciągłości działań, co prowadzi do chronicznego opóźniania i nadmiernego stresu związanego z niewykonaną pracą.
  • Trudności w relacjach interpersonalnych – ADHD u kobiet często wpływa na zdolność do budowania i utrzymywania zdrowych relacji. Impulsywność, szybkie zmiany nastroju i kłopoty z koncentracją mogą utrudniać komunikację i współpracę zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym.
  • Zaburzenia snu – rozumiane jako nieprawidłowości w cyklu snu i trudności z zasypianiem. Zmniejszona zdolność do relaksacji i nadmierna aktywność umysłowa mogą prowadzić do chronicznego braku snu i jego negatywnych skutków zdrowotnych.

Znacząca liczba kobiet z ADHD pozostaje niezdiagnozowana przez lata, co często wpływa na ich jakość życia oraz zdrowie psychiczne i fizyczne. Może się pojawić depresja, stany lękowe czy zaburzenia odżywiania, które są wynikiem odczuwanej presji i trudności w sprostaniu oczekiwaniom społecznym. Edukacja na temat różnorodności objawów ADHD wśród kobiet jest kluczowa dla poprawy diagnostyki i skuteczności terapii.

Objawy ADHD u dziewczynek – sygnały w pierwszych latach życia

Rozpoznanie ADHD u dziewczynek w młodym wieku jest często wyzwaniem ze względu na specyficzne objawy, które różnią się od tych obserwowanych u chłopców. Sygnały pojawiają się już we wczesnych latach życia i są to:

  • Marzycielstwo – co prawda kreatywność jest cenną cechą, ale nadmierna skłonność do wymyślania historii i światów może utrudniać skupienie się na rzeczywistych obowiązkach i zadaniach.
  • Trudności w koncentracji – szybkie przeskakiwanie z jednej czynności do drugiej oraz trudności w długotrwałym skupieniu się mogą być pierwszymi sygnałami problemów z uwagą.
  • Nadmierna emocjonalność – dziewczynki z ADHD często doświadczają intensywnych emocji, które zmieniają się szybko i są trudne do kontrolowania. Występują u nich nagłe wybuchy gniewu, silne reakcje na małe stresory oraz trudności w radzeniu sobie z własnymi emocjami.
  • Trudności z regulacją zachowania – między innymi problemy z czekaniem na swoją kolej oraz szybkie podejmowanie decyzji bez zastanowienia się nad konsekwencjami. Częste jest także wtrącanie się w rozmowy i zabawy rówieśników.
  • Zaburzenia snu i trudności z rutyną – trudności z zasypianiem, częste budzenie się w nocy lub nieprawidłowy rytm snu.
  • Problemy z nauką i szkolne wyzwania – dotyczą zwłaszcza zadań, które wymagają długotrwałego skupienia uwagi i organizacji pracy. Dziewczynki z ADHD mogą mieć problemy z zapamiętywaniem informacji, utrzymywaniem porządku w zeszytach czy terminowym oddawaniem prac.

Rozpoznanie ADHD u dziewczynek w młodym wieku wymaga szczególnej uwagi na te specyficzne objawy, które różnią się od stereotypowych cech ADHD u chłopców. Odpowiednie wsparcie rozwoju na wczesnym etapie ma kluczowe znaczenie dla przyszłego funkcjonowania społecznego i zawodowego.

Czy ADHD mija z wiekiem?

ADHD jest zaburzeniem rozwojowym, które wcale nie znika wraz z upływem lat. Wbrew powszechnemu przekonaniu dziecko wcale nie wyrośnie z problemów, ponieważ istotną neuroatypowego mózgu jest po prostu inny sposób funkcjonowania. Co prawda intensywność pewnych objawów zmienia się wraz z upływem lat, ale nierozpoznane zaburzenie wpływa na wiele aspektów życia codziennego również w dorosłości.

Zrozumienie specyfiki ADHD, wsparcie terapeutyczne, farmakologia i skuteczne techniki radzenia sobie pomaga walczyć z objawami i odzyskać kontrolę nad swoim życiem. 

ADHD u kobiet – leczenie. Skuteczne metody i strategie

Pomimo trudności związanych z ADHD, dorosłe kobiety z tym zaburzeniem mogą rozwijać skuteczne strategie radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami. Wsparcie terapeutyczne, zrozumienie specyfiki objawów i nauka strategii zarządzania czasem, pomagają w czerpaniu większej satysfakcji życia osobistego i zawodowego. Leczenie ADHD u kobiet wymaga indywidualnego podejścia i zastosowania różnych metod. Kluczowe znaczenie mają tutaj:

  • Farmakoterapia – niektóre osoby z ADHD mogą również korzystać z leków stymulujących, które pomagają w kontroli objawów. Decyzja o farmakoterapii jest podejmowana we współpracy z lekarzem specjalistą (psychiatrą).
  • Terapia poznawczo-behawioralna – jest to forma terapii, która pomaga osobom z ADHD w rozwijaniu umiejętności zarządzania czasem, organizacji zadań, ustalania priorytetów i koncentracji uwagi. Terapeuci dostarczają informacji na temat zaburzenia i jego wpływu na życie codzienne. Terapia może obejmować także naukę technik relaksacyjnych i mindfulness, które pomagają w redukcji stresu i poprawie koncentracji. Co więcej, terapeuta pomaga zidentyfikować negatywne przekonania na swój temat i pomaga w budowaniu większego poczucia własnej wartości.
  • Terapia grupowa – łączy elementy edukacji i pracy nad sobą w bezpiecznym, wspierającym środowisku. Uczestnictwo kobiet z ADHD w takiej terapii może przynieść wiele korzyści, takich jak: wzajemne wsparcie, wymiana strategii radzenia sobie oraz zwiększanie motywacji do wykonywania zadań. Co więcej, postępy innych uczestników relacjonowane w trakcie sesji grupowej pokazują, że praca nad sobą przynosi efekty. Terapia jest także świetną okazją do budowania umiejętności społecznych i rozwijania umiejętności efektywnej komunikacji, współpracy czy empatii.
  • Zmiany stylu życia – regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, odpowiedni sen i unikanie stresu wspomagają dodatkowo kontrolowanie trudności wynikających z ADHD.

Farmakoterapia, psychoterapia poznawczo-behawioralna i grupowa, oraz strategie samopomocowe znacząco poprawiają jakość życia. Kluczowe jest zrozumienie, że każda osoba jest inna, a skuteczne leczenie wymaga cierpliwości, wytrwałości i wsparcia ze strony specjalistów oraz bliskich.

 Źródła:

  1. Borkowska A., Cierpiałkowska L., Grzegorzewska I., (2020), Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
  2. Cierpiałkowska L., Sęk H., (2016), Psychologia kliniczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
  3. Chrzanowska B., Święcicka J., (2002), Oswoić ADHD, Wydawnictwo Difin, Warszawa
  4. Jarema M., (2016), Psychiatria, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
  5. Zimbardo P., Gerrig R., (2012), Psychologia i życie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

Dołącz do zajęć

Wypełnij formularz i prześlij zgłoszenie

Umów konsultację - Diagnoza ADHD

Wypełnij formularz i prześlij zgłoszenie