Depresja – objawy, przyczyny, leczenie

Depresja może pojawić się w każdym wieku, ale częściej występuje u nastolatków i młodych dorosłych w wieku 20 i 30 lat. Uważa się, że mężczyźni rzadziej cierpią na depresję, ale kobiety częściej szukają pomocy u specjalistów, więc różnicę w danych można tłumaczyć brakiem statystyk medycznych.

Depresja jest bardzo poważną chorobą; znacznie obniża jakość życia człowieka, wpływając na jego stan umysłu i relacje społeczne. Według statystyk WHO, depresja jest drugą główną przyczyną zgonów wśród nastolatków i młodych dorosłych.

Około 1 na 6 dorosłych osób doświadcza depresji w ciągu swojego życia. Na całym świecie choroba ta dotyka około 300 milionów ludzi w każdym wieku.

W zależności od obrazu klinicznego i nasilenia przebiegu, depresję dzieli się na łagodną, umiarkowaną i ciężką. Może mieć charakter długotrwały (przewlekły), z częstymi nawrotami, zwłaszcza jeśli chory nie skonsultuje się w porę ze specjalistą.

Kryteria depresji to znaczne obniżenie nastroju przez 2 tygodnie lub dłużej, utrata zainteresowania ulubionymi zajęciami, brak interakcji społecznych, zwiększona męczliwość i opóźnienie ruchowe.

Przyczyny depresji

Dokładna przyczyna depresji nie jest znana. 

Uważa się, że w jej rozwoju istotną rolę odgrywa kombinacja wielu czynników: genetycznych i biologicznych (depresja endogenna), psychologicznych, społeczno-ekonomicznych i interpersonalnych (depresja psychogenna).

Depresja – czynniki ryzyka

Czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo rozwoju depresji obejmują:

• Przyjmowanie niektórych leków (leki na nadciśnienie, leki nasenne);
• nadużywanie alkoholu, zażywanie narkotyków;
• poważne choroby (przewlekły ból, choroby układu krążenia i nowotwory);
• lęk związany z globalnymi (nawet planowanymi) zmianami w życiu;
• przeżywanie traumatycznych lub stresujących wydarzeń (wykorzystywanie fizyczne lub seksualne, śmierć bliskiej osoby, problemy finansowe, trudności w przystosowaniu społecznym, niepowodzenia szkolne, problemy w kontaktach z rówieśnikami w szkole, problemy w kontaktach z kolegami i presja w pracy)
• pewne cechy osobowości (niska samoocena, zależność od innych ludzi i ich opinii, wzmożony samokrytycyzm, pesymizm);
• Osobista historia innych zaburzeń psychiatrycznych (zaburzenia lękowe, zaburzenia odżywiania, zespół stresu pourazowego);
• Wywiad rodzinny (rozpoznania depresji, choroby dwubiegunowej, alkoholizmu u bliskich krewnych).

Objawy depresji

• smutek, przygnębienie, płaczliwość, poczucie pustki;
• utrata zainteresowania znanymi i ulubionymi zajęciami (hobby, seks, sport, praca);
• niezdolność do wykonywania codziennych czynności, trudności w porozumiewaniu się z innymi (obniżone wyniki w nauce, nieefektywność w pracy, pozostawanie w domu, niewychodzenie z domu)
• wybuchy gniewu, drażliwość nawet z powodu drobnych spraw;
• utrata apetytu i utrata wagi lub odwrotnie, zwiększone łaknienie i przyrost wagi;
• zaburzenia snu (bezsenność lub nadmierna deprywacja snu);
• spadek energii, zwiększona męczliwość (nawet drobne zadania i czynności wymagają dodatkowego wysiłku i koncentracji);
• wyraźne zmniejszenie lub nietypowe zwiększenie aktywności ruchowej (niemożność usiedzenia w miejscu, potrzeba energicznego ruchu i chodzenia lub odwrotnie, ospałość ruchów i mowy);
• poczucie winy i bezwartościowości, zafiksowanie na przeszłych niepowodzeniach;
• upośledzenie myślenia, koncentracji, problemy z pamięcią, niezdolność do podejmowania decyzji;
• niewyjaśnione bóle w różnych częściach ciała (bóle głowy, bóle pleców);
• skłonność do samookaleczeń; myśli o śmierci lub samobójstwie, próby samobójcze.